Po poście u Invisiblefashion zapragnęłam je mieć. Wcześniej subskrybowałam pudełko BeGlossy jednak po pięciu zdecydowałam się zrezygnować. Powód? W mojej szafce zaczęły magicznie namnażać się kremy do rąk, których praktycznie w ogóle nie używam a także inne kosmetyki schowane w toaletce na wieczne zapomnienie. Zadecydowałam, że wole wydać więcej niż to 49 zł a kupować kosmetyki, które rzeczywiście przydadzą się w moim codziennym makijażu. 

Gdy trafiłam na JoyBoxa, najbardziej podobało mi się to, że mam wgląd do pudełka. Początkowo traktowałam to jako wadę, ponieważ brakowało mi tej niespodzianki i zaskoczenia przy otwieraniu. Jednak wcześniej wiele kosmetyków otrzymywałam nieprzydatnych, które potem rozdawałam rodzinie lub chowałam "na później". Tutaj wiedziałam czego mogę się spodziewać.

Nie ukrywam, najbardziej do kupna Joyboxa skusił mnie kosmetyk Blushing Hearts czyli serduszko z przepięknym rozświetlaczem, które i tak planowałam kupić. Jego cena w sklepach internetowych to 25 zł, więc uznałam, że kolejne wydane 25 zł to bardzo niewiele jak na kolejne 11 kosmetyków. W przypadku BeGlossy, często dostawałam produktów zaledwie 5, co wygląda lekko mizernie przy tych 12 a cena pudełka jest taka sama. Kolejnym atutem jest to, że oprócz podstawy, część kosmetyków możemy sobie wybrać spośród paru wariantów. Ja zdecydowałam się na korektor pod oczy firmy Pixie - do wyboru miałam jeszcze małą świeczkę Yankee Candle oraz błyszczyk z Mary Kay, który też kusił, ale błyszczyków praktycznie nie używam. Na zdjęciu widać też konturówkę Etre Belle, której zawrotna cena to prawie 50 zł! Nigdy sama bym jej nie kupiła a więc również cieszę się, że znalazła się w pudełku.

Bardzo ciekawa również byłam rękawiczki do demakijażu marki GLOV. W pudełeczku znalazła się najmniejsza wersja, idealnie dopasowana do włożenia jej na palec. Dużo słyszałam o tym produkcie a więc byłam bardzo podekscytowana możliwością jego wypróbowania. Spokojnie już mogę powiedzieć, że jestem zachwycona. Rękawiczkę stosuje się bez mydła czy płynu, jedynie przy użyciu wody. Sama w sobie jest miękka a więc nie podrażnia nawet wrażliwej skóry. Jest też świetnym produktem do zabrania w podróż - zbędne są waciki, płyn czy żele, wystarczy to maleństwo. Dostępne są w 3 wariantach wielkościowych i dzięki zniżce, którą również otrzymałam w pudełku, planuję zamówić także średni rozmiar.

Już niedługo Grudzień, a więc czas gdy nasz portfel robi się lżejszy przez prezenty Świąteczne i Mikołajkowe. Dzisiaj chciałabym podzielić się z Wami sposobem na stworzenie, jedynego w swoim rodzaju, prezentu dla najbliższych. Mam na myśli torbę, którą można ozdobić dowolny wzorem, dostosowanym do osoby, której chcemy ją podarować.

Torbę można zakupić w hurtowni w cenie od 2-3 zł, ja swoją zakupiłam na stronie Uni Eko, koszt wydrukowania obrazka to około 20 groszy w punkcie ksero. Co do pędzli - dowolność. Mogą to być zwykłe pędzle kupione za parę złotych, lub te droższe z włosia syntetycznego - nimi maluje się najwygodniej ale ich cena jest już nieco wyższa. Ja do mojego wzoru użyłam pędzla z Makeup Revulotion, do nakładania cieni. Akurat taki miałam w domu a nie chciałam wydawać pieniędzy na coś nowego. Jeżeli chodzi o farby akrylowe, ich ceny również się wahają. Ja sama posiadam zestaw farb kupiony rok temu w Lidlu gdzie zapłaciłam za niego 25 zł. Można kupić też farby na sztuki, w sklepach z akcesoriami do rękodzieła, Nanu Nana czy Empiku. Koszt pojedynczej farby, o większej pojemności to około 12-15 zł dlatego polecam upolować zestaw wielokolorowy (na pewno znajdziecie taki na allegro). Jestem pewna, że posłuży Wam na lata ponieważ farby akrylowe są bardzo wydajne i mają szerokie zastosowanie: można nimi malować zwyczajne obrazki na kartce, wykorzystywane są również do malowania na drewnie. Ja swoje kupiłam do tworzenia rzeczy drewnianych metodą serwetkową czyli "decoupage". 

Zaczynamy od włożenia do środka torby naszej podkładki, aby nasz malunek nie przebił się na drugą stronę. Ja na podkładce umieściłam dodatkowo obrazek wydrukowany z Internetu, który prześwitywał przez płótno i ułatwił mi precyzyjne stworzenie pożądanego wzoru. Do farb akrylowych nie potrzebna jest woda. Warto nakładać jedynie niewielkie ilości farby a potem ewentualnie dokonywać poprawek. Gdy nałożycie za dużo farby na pędzel, może ona kapnąć Wam na torbę a tego nie będziemy już w stanie usunąć. Gdy Wasz wzór będzie już gotowy, pozostawcie farbę do wyschnięcia. Na sam koniec przykładamy do wzoru zwykłą białą kartkę, którą prasujemy żelazkiem. To sprawi, że Nasz wzór będzie trwalszy. 

Moja torba nawiązuje do serii "Igrzyska Śmierci". Robiłam ją akurat w dzień premiery ostatniej części filmu. 

Ten kto mnie zna wie jak bardzo ważna dla mnie jest Francja. Zwykły kraj, z pozoru niczym nie różniący się od innych, od Polski, w której mieszkam. Mimo to, od bardzo bardzo dawna, było to dla mnie miejsce marzeń, miejsce, o którym myślałam gdy było mi smutno, miejsce gdzie czułam się szczęśliwa, wolna od jakichkolwiek problemów, zrelaksowana, spełniona. Paryż, miasto z moich snów, o którego zobaczeniu marzyłam bardzo długo i mimo wielu wizyt, nigdy nie przestaję marzyć o powrocie. To moje utopijne miejsce, mój raj, został mi odebrany.

Tak naprawdę nie wiem, czy gdyby zamach ten odbył się w Polsce, byłabym bardziej poruszona. Na pewno bardziej bym się bała. Może to straszne co mówię, jednak patriotką nigdy nie byłam i nigdy nią nie będę. Polska nie ofiarowała mi nic za co mogłabym ją kochać, za co dziękować. Francja tak.

Przede wszystkim dała mi marzenia. Pierwszym był Disneyland, potem wjazd na Wieżę Eiffla, kolejno zobaczenie dziko rosnącej lawendy na terenach Prowansji, spacer między jachtami w St.Tropez a także zobaczenie alei dłoni w Cannes. Dzięki miłości do tego kraju, nauczyłam się kolejnego języka obcego. 9 miesięcy kochałam Francuza, co również traktuję dzisiaj jako cudowne doświadczenie bycia z obcokrajowcem. I mimo, że miłość ta dawno minęła, to miłość do tego kraju nie przeminie nigdy. I nie chodzi o piękny motyw Wieży Eiffla i lawendy, które widnieją w moim pokoju, na moich ubraniach, na biżuterii a nawet miskach i kubkach. Francję kocham przede wszystkim za to, jak czułam się będąc tam. Spacerując po Champs Elysee byłam najszczęśliwszym człowiekiem na świecie. Z radością wdychałam francuskie powietrze i zajadałam się "croissants au chocolat" patrząc na witryny ekskluzywnych sklepów. Przemierzając rowerkiem Canal du Verdon, wyszukiwałam pomiędzy skałami małych fioletowych kwiatków. Gdy ujrzałam niewielkie pole lawendy, tuż obok przystani, zrobiłam około 100 zdjęć jednego badyla a uśmiech nie zszedł mi z twarzy przez kolejnych kilka godzin. Milion schodów na Montmartre, aby doświadczyć widoku z samej góry, przespacerować się pomiędzy artystami malującymi portrety, krajobrazy, karykatury. Chłonęłam tą swoją Francję każdym zmysłem, każdym kawałkiem skóry, za każdym razem gdy tam byłam. Choć zawsze mówię o miłości do Paryża, to czy zwiedzałam miasta Lazurowego Wybrzeża, czy byłam w Lille, Roubaix, Poitiers, La Rochelle czy Dunkierce, nigdy nie byłam równie szczęśliwa, radosna, podekscytowana.

A teraz nie wiem co czuć. Po ostatnich wydarzeniach nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek zobaczę to wszystko co tak bardzo kocham. Paryż nie stracił dla mnie magii, dalej kocham go całym sercem, ale boję się. Boję się z odległości ponad 1000 km. I szczerze współczuję ludziom żyjącym w Paryżu - zarówno tym którzy tam się urodzili jak i tym, którzy mieszkają tam z wyboru. Odebrano im bezpieczeństwo, radość z chodzenia ulicami tego pięknego miasta, radość chodzenia do pracy, szkoły, kina czy na zakupy. Ludzie bezpiecznie nie mogą się czuć już nawet w swoich domach. Francuzi, naród najbliższy memu sercu. Wiele moich przyjaciół tam żyjących. 

Szukając fotografii do tego posta, musiałam wyselekcjonować zaledwie parę spośród tysięcy jakie mam. Tysiące zdjęć zawierających przepiękne, radosne wspomnienia. Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek doświadczę tego uczucia. W najbliższym czasie na pewno nie. 

Dlaczego? Przez grupę kryminalistów, którzy zamachnęli się na bezbronnych ludzi, ich życie, szczęście. Zamachnęli się też na moje marzenia. Tego nigdy im nie wybaczę.

Jak już zapewne wiecie z mojego fanpage, 25 Września pojawiłam się na konferencji Meet Beauty dla vlogerek oraz blogerek makijażowych. Było to pierwsze takiego rodzaju wydarzenie w jakim miałam okazje uczestniczyć. Moje wrażenia? Bardzo pozytywne. Była to wspaniała okazja, żeby poznać dziewczyny, które zajmują się tym co ja, spotkać się z osobami, które od wielu miesięcy znam tylko i wyłącznie za pośrednictwem Youtube. Miałam też możliwość dowiedzieć się nowych rzeczy o kosmetykach a także o prowadzeniu bloga i kanału. 

Zapraszam Was na bloga Julki ze zdjęcia :) 

Ja osobiście zapisałam się na 2 panele - makijażowy i włosowy. Nie do końca byłam zadowolona z przebiegu tych zajęć ponieważ spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Liczyłam na porady dotyczące pielęgnacji włósów czy makijażu, tutoriale, pokazy. Niestety zajęcia były bardziej formą reklamy danej firmy, zwłaszcza w przypadku Remingtona.

Nie mogę jednak narzekać. Oprócz fantastycznych zdjęć i kontaktów przywiozłam z Warszawy wiele nowych kosmetyków do przetestowania. O większości z nich napiszę na blogu, mam w planach również rozdanie.

Z pewnością, jeżeli tylko będzie taka możliwość, wybiorę się na kolejną edycję ten konferencji, która zapowiadana jest na wiosnę. Tym razem rozważniej będę zapisywać się na panele i wybierać wykłady. Na szczęście Warszawa nie jest daleko!